AddThis Κοινή χρήση κουμπιών στο FacebookFacebookFacebookShare στο TwittertwitterTwitterShare στο PinterestPinterestPinterestShare στο MoreAddthismore4
Μία από τις πολύ πιο τυπικές ορμονικές διαταραχές της μέσης ηλικίας καθώς και των παλαιότερων σκύλων είναι μια κατάσταση των επινεφριδίων που κατανοείται ως ασθένεια του Cushing, η οποία προκαλεί ένα υπερβολικό προϊόν των ορμονών των επινεφριδίων που οδηγούν σε πολλά μελλοντικά δυσάρεστα συμπτώματα. Οι πιο τυπικές ενδείξεις της ασθένειας του Cushing περιλαμβάνουν:
βελτιωμένη δίψα/ούρηση καθώς και όρεξη
Προώθηση του βάρους Αποκτηθέντες καθώς και με εκκρεμώδη κοιλιά
ενισχυμένη λαχάνιση
Συμμετρική τριχόπτωση κατά μήκος της πλάτης
Τροποποιήσεις στη χρωστική του δέρματος καθώς και την πρόοδο του λεπτού δέρματος
Μπορεί να παρατηρηθούν επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του δέρματος και/ή των ούρων
Δευτερεύουσα υψηλή αρτηριακή πίεση
καθώς και μερικές φορές διαβήτη
Τα σπάνια προβλήματα περιλαμβάνουν την καρδιακή ασθένεια καθώς και τους θρόμβους αίματος. Ο πιο τυπικός τύπος της ασθένειας του Cushing οφείλεται σε λίγο όγκο της υπόφυσης στον εγκέφαλο, ωστόσο, σε όσο το 20 % των καταστάσεων μπορεί να είναι ο όγκος των επινεφριδίων. Η διάγνωση της ασθένειας του Cushing μπορεί να είναι προκλητική καθώς και δύσκολη, ωστόσο, γίνεται συνήθως μέσω της βασικής ύπαρξης ιατρικών σημείων, εκτός από τη λογική χρήση των εξετάσεων αίματος καθώς και του κοιλιακού υπερηχογράφου.
Έχω ανακαλύψει συχνά ότι πολλοί κτηνίατροι για τη διάγνωση αυτής της ασθένειας βασισμένες μόνο σε εργαστηριακές δοκιμές και όχι στις σημαντικές ιατρικές ενδείξεις που υπάρχουν. Αυτό είναι ιδιαίτερα απαραίτητο καθώς τα τυπικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτής της ασθένειας, δηλαδή των λυστόδρων καθώς και το τριλοστάνιο (Vetoryl) είναι εξαιρετικά ισχυρές χημικές ουσίες που μπορούν να έχουν μεγάλες πλευρικές επιπτώσεις σε πολλά κατοικίδια ζώα.
Πριν ξεκινήσουν αυτά τα φάρμακα, ένας ζωικός κηδεμόνας πρέπει να ασχοληθεί με τον κτηνίατρό τους για τη βεβαιότητα της διάγνωσης, εκτός από την ενδεχόμενη επιβεβαίωση της διάγνωσης με όσο το δυνατόν πολυάριθμες δοκιμές, συμπεριλαμβανομένων των υπερήχων καθώς και των εξετάσεων αίματος που συσχετίζονται με τα κλινικά συμπτώματα του κατοικίδιου ζώου ως ιστορία.